may

hatter

Żyła, gdzie słońce ogrzewało zielone pola, a woda była bardziej przejrzysta, niż powietrze. Zapach dopiero co wyjętego z pieca chleba płynął spokojnie między drzewami. Sady były ozdobione tyloma owocami, że gałęzie uginały się pod ich ciężarem. Każdy uśmiechał się do każdego, a atmosfera była bardziej niż radosna. Dzieci bawiły się całymi dniami, matki sprzątały w ogródkach i domach, ojcowie naprawiali zepsute sprzęty, babcie robiły coraz to nowe ubranka na drutach, a dziadkowie siedzieli w fotelach na biegunach i opowiadali dawne historie.
Wydawało się, że May, jako najmłodsza z rodzeństwa, wyrośnie na porządną kobietę. Rozpieszczana od najmłodszych lat, wolała biegać między drzewami, leżeć na trawie, niż uczyć się na idealną panią domu. Lubiła eksperymentować z chłopcami, chociaż na początku nie wiedziała, że to, co robi, jest nieodpowiednie dla dziewczynki w jej wieku.
Uśmiechnięta, pełna dziwnego, czarnego humoru, przez który wydaje się innym, że jest upośledzona psychicznie. Na swoją słodką buzię lubi nabierać innych, jest w tym najlepsza. I nie pobijesz jej w patrzeniu innym w oczy.